Mijn drijfveer in contact is mijn oprechte nieuwsgierigheid naar andermans denkwijze en belevingswereld. Wat motiveert iemand om iets te doen of juist niet te doen.

Rouw is universeel maar ook zo individueel en ieder volgt zijn eigen proces. Rouw is je iedere keer weer verhouden met verlies in verschillende fases in je leven. Praten over rouw is niet altijd vanzelfsprekend, voelt soms zelfs als een taboe. Dat ervaarde ik ook in mijn werk met mensen met een verstandelijke beperking; niet alleen rouwen zij op hun eigen unieke manier, hun verwanten rouwen om het verdriet van niet uitgekomen verwachtingen of hoop. Als begeleider had ik de taak om hier in mee te bewegen en soms ook het bespreekbaar te maken.

Verdriet moet niet genezen maar gekoesterd worden (anoniem). 

Rouw loopt al een aantal jaren met me mee. Bij de mensen waar mee ik gewerkt heb maar uiteraard ook in mijn eigen leven. Ik ben op jonge leeftijd mijn vader verloren, de vader van mijn zoon is uit het leven gestapt en recent heb ik afscheid van mijn moeder moeten nemen. Ook heb ik jaren rond gelopen met dromen en verlangens die ik voor mezelf gecreëerd had, maar die niet zijn uitgekomen. Ik heb nooit beseft dat ik dat  als een rouw deken om me heen geslagen heb.

Vijftien jaar geleden ben ik begonnen met lichaamswerk in de vorm van ontspanningsmassages. Steeds meer ervaarde ik dat antwoorden vooral in je lijf zitten en niet altijd in je hoofd. De holistische massage opleiding voelde voor mij als een vanzelfsprekend vervolg en de opleiding over rouwen met compassie gaf mij nog meer handvatten om mensen in mijn praktijk beter te begeleiden in hun (rouw)proces.

Mijn praktijk

In mijn ondersteuning nodig ik je uit het proces waarin jij zit te koesteren. Ik zie je en laat je zijn wie je al bent. Ik geloof in jouw eigen kracht en zal je helpen in jouw kracht te komen.