Gastblog van Caroline
Mijn hoofd had het al lang door hoe het zat: ik en de liefde. Ik zag mijn patroon waarin er sprake is van afhankelijkheid in de liefde. In plaats van stevig te voelen wat ík wil, wat goed voor míj is, een ruimte in te nemen waarin ik autonoom ben, merkte ik dat ik mezelf meer en meer verloor. Ik stem me af op de ander. Patronen die ik ook kan herleiden. Onder andere door mijn opvoeding waarin de zorg voor elkaar heel erg belangrijk was. Dit weten met mijn hoofd geeft inzicht, maar zorgt niet voor verandering. Mijn hoofd weet het maar mijn systeem, mijn lichaam nog niet. En daarmee blijft de echte verandering uit.
In de sessie met Paul maakte ik contact met dit thema vanuit mijn lichaam. Ik had al tijden een hele pijnlijke rug. Paul raakte mij daar aan. Tijdens het aanraken stelde hij me vragen. Vragen die niet zozeer gericht zijn aan mijn hoofd maar veel meer aan mijn lichaam. Terwijl ik op de massagetafel lag, zakte ik als het ware in mijn lichaam. Wat ik te doen had was mijn hoofd verlaten en me door mijn lijf te laten leiden en door mijn lichaam te reizen. In die overgave doorleefde ik de pijn van vroeger en kwamen beelden naar voren.
Ik zag een meisje dat zorgeloos in een bos aan een beek aan het spelen was. Tot zij bewust werd dat er gele ogen naar haar loerden vanonder laaggroeiend lover. De onschuld verdween, ze moest de wolf in de gaten houden. 'Niet wegrennen, anders word je gegrepen. Blijven zitten en doorgaan.' Ze hield de wolf nauwlettend in de gaten vanuit haar ooghoeken. Op haar hoede. En zo had de wolf de macht over haar. Door vragen van Paul keerde het meisje de rug naar de wolf toe en binnen een minuut verslapte de aandacht van de wolf en liep hij weg. De spanning was daarmee meteen weg. En dat was nieuw, onwennig. Het meisje wilde onder het lover kijken waar de wolf zich bevond. Ze verwachtte een donker eng bos. Toen ze de takken opzij deed, zag zij een sprookjesbos vol magie en licht. En daarmee verdween de laatste angst.
Zo werd mijn lijf stapje voor stapje wakker op dit thema. En kon het, zeg maar, helen.
Het was mooi te ervaren hoe rustig Paul was. Hij stuurde niet maar volgde mijn proces met handen en vragen. Daarbij voelde het veilig aan. Ik kon me in zijn aanwezigheid echt overgeven aan het proces. Mooi te ervaren hoe rust, warmte en stevigheid door Paul moeiteloos werden gecombineerd.
Nu, 3 weken later, is er veel gebeurd. Ik sta veel meer in mijn centrum. Ik ben me bewust wanneer ik van mezelf weg ga om aan te sluiten bij de ander. Het geeft mij een vrij gevoel en dat is een groot goed. Dank je wel Paul voor jouw begeleiding. Ik kan iedereen jou aanbevelen.